Al jaren doe ik verwoede pogingen om de balans te vinden tussen gezond leven en gewoon gelukkig zijn met mijn lijf. Lastig. Want tja, echt slank ben ik niet, ook nooit geweest. Gelukkig ben ik lang; dat compenseert een hoop, denk ik dan. Voor de mensen om mij heen hoef ik het niet te doen; die vinden mij prima zoals ik ben.

In beweging zijn; jemig, wat een energie krijg je daarvan!

Maar mijn lijf heeft beweging nodig om soepel te blijven; het heeft in het verleden al aardig wat meegemaakt. Dus de flexibiliteit die het thuiswerken bood als gevolg van de Corona-maatregelen, was zeer welkom. Ineens ging ik van vijf dagen per week zitten in de auto en op kantoor, naar ‘s ochtends vóór het werk een rondje hardlopen of wandelen en na het werk nog een rondje fietsen door het bos. Daarbovenop werd ik vrijwillig wandelbegeleider, waardoor ik nu wekelijks én beweging heb én gezellige, nieuwe mensen heb leren kennen. Sinds af en toe op kantoor werken weer mogelijk is, ga ik zelfs met enige regelmaat op de fiets naar het werk. Ik geef toe; niet als het regent en wél met een elektrische fiets, maar toch. Voor mij is een ding duidelijk; dit wil ik erin houden, want ik voel me simpelweg een stuk energieker.

Af en toe een sigaretje en wijntje was best lekker

Roken is niet gezond, ik weet het. De combi met Corona leek me ook geen beste, dus ik ben er direct volledig mee gestopt; nog steeds geen spijt van en geen moeite mee. Alcohol had ik al teruggebracht tot nul; met regelmatige hoofdpijn tot migraine-aanvallen hoopte ik dat daarmee die buien uit zouden blijven. Helaas. Dus zo af en toe geniet ik wel weer van een glas (of twee) heerlijke droge witte wijn.

Het is een drama: mijn eetgedrag aanpassen

De allergrootste uitdaging is om mijn eetpatroon aan te passen. Dat wil ik omdat ik allereerst nog minimaal 50 jaar gezond mee wil gaan (ja, dan loop ik dus tegen de 100…) en geen welvaartsziekte op wil lopen, waarvan stress en ongezonde voeding hoofdoorzaken zijn. Een mooie bijkomstigheid zou zijn dat ik nog wat afval. Dus dat wordt vooral minder producten met suiker, minder vlees en meer fruit, groente en noten eten. Overigens lijken onder andere vitamine D en gemberthee voor mij ook wonderen te doen. Het helpt dat ik het leuk vind om receptjes uit te proberen, een vegetarische maaltijd niet schuw en mij vooral beter voel bij lichter eten. De verleiding van overduidelijk ongezond voedsel blijft echter sterk.

De echte klapper: emotie doorleven en mijn lijf voelen

Als ik in de afgelopen twee jaar één ding heb geleerd rondom gezonder leven, is het belang van emotie doorleven en landen in je lijf.

Al jaren heb ik fysieke klachten; rugpijn, nekpijn, zere spieren, ‘s ochtends wakker worden met een pijnlijk lijf, moe werd ik ervan en het werd alleen maar erger. Tot iemand mij duidelijk wist te maken dat ik overal spanning vasthoud in mijn lijf. Apart hoe je daar totaal geen besef van kunt hebben. In plaats van mijn emotie te doorleven en te voelen wáár ik dat in mijn lijf voel, probeer ik in mijn hoofd een verklaring te vinden en zodra dat is gelukt, ga ik weer verder. Van jongs af aan is dat mijn ‘overlevingsstrategie’ geweest, zoals ze dat in de psychologie zo fijn noemen; ik vlucht weg van mijn gevoel. Het was een manier om om te gaan met mijn eigen emoties én die van anderen; ik heb een zeer sterke antenne voor de emoties en gedachten van andere mensen. Aan de ene kant is dat mijn kracht; het geeft mij een sterk empathisch vermogen. Aan de andere kant veroorzaakt het bij mezelf dat mijn lijf continu op scherp staat. Nu leer ik dat die emoties bij de ander mogen blijven, dat ik daar niets mee hoef. Een zeer intensief maar ook leerzaam traject; ik voel hoe ik steeds meer bij mezelf kom én hoe mijn lijf ontspant.

Conclusie: geest en lichaam zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en zorgen gezamenlijk voor gezondheid én ziekte. Verstandelijk wist ik dat al, nu voel ik het ook zo.