Ik blijf het bijzonder vinden; toevallige ontmoetingen met mensen die ik helemaal niet ken, maar die vervolgens voor ontzettend veel positieve energie zorgen. Afgelopen weken had ik twee van zulke ontmoetingen; een met Isabelle en een met Robert. Overigens geloof ik niet in toevalligheid; ik ben ervan overtuigd dat de zielen die mij begeleiden ervoor zorgen dat deze mensen op mijn pad komen, omdat ik dat op een bepaalde manier nodig heb*. En bij de ontmoeting met Isabelle speelden mijn aardse vriendinnen Marjanne en Angela ook een grote rol.
* Voor de duidelijkheid: ik ben ervan overtuigd dat iederéén zielen om zich heen heeft, die je begeleiden op je pad, of je er nu in gelooft of niet.
Robert
Eerst mijn ontmoeting met Robert. Zijn naam lees ik pas achteraf op zijn visitekaartje. Het moment zelf speelt zich af op een spirituele beurs waar hij als deelnemer staat. Op zo’n beurs loop ik eerst altijd een beetje rond en probeer te voelen wie mijn aandacht trekt. Vervolgens vind ik het ongelooflijk spannend om contact te maken uit angst voor mijn eigen gevoel en sensitiviteit; ik scherm mijzelf af. In het verleden ben ik vaak genoeg weggegaan zonder contact te leggen, terwijl ik wel de aantrekkingskracht met iemand voelde. Dat waren een hoop gemiste kansen. Deze keer ging het iets anders…
Op de tafel van Robert staan verschillende van klei gemaakte beeldjes. Die trekken mijn aandacht; ze zijn een beetje vreemd, zien er niet echt afgewerkt uit en waarom van klei? Hier en daar zie ik ook nog wat (edel)stenen in de klei verwerkt. Ik lees het blaadje met toelichting en spontaan stel ik hem een vraag. Vanaf dat moment ontstaat een diepgaande connectie; we hebben contact van ziel tot ziel. Hij pakt naar het lijkt een willekeurig beeldje uit de verzameling, maar duidt er precies mijn innerlijke issues en ontwikkeling van dit moment mee. Ik vind het een grappig beeldje, het doet mij een beetje denken aan Fozzie Bear van de Muppet Show. Terwijl hij het beeldje vasthoudt, giechelt hij zoals ik deed als klein meisje. Zijn boodschap: mijn ‘Innerlijk kind’ mag weer meer de boventoon gaan voeren. En hij benoemt de beweging die op dit moment in mij gaande is; het meer in balans komen van hoofd met hart en gevoel. Bij dit alles kijkt hij mij met een ontspannen, open en oprechte blik aan. Ik merk hoe ik voor het eerst met een open blik durf terug te (blijven) kijken in zijn ogen.
Ken je de uitdrukking ‘ogen zijn de poort naar de ziel’? Het is echt zo. Heb je ooit wel eens meegemaakt dat je bepaalde mensen niet écht in de ogen durfde te kijken of in ieder geval niet heel lang? Of dat mensen dat niet bij jou durfden? Dat komt omdat je elkaar écht ziet, niet alleen fysiek; je ziet elkaars ziel. Het is ongelooflijk intens en ongelooflijk mooi om te ervaren.
Robert vertelt dat de beeldjes op tafel zijn energie bevatten.
Ik weet dat dit kan en bij hem voelt het oprecht. Ik heb echter lang moeite gehad om te geloven dat iemand een voorwerp kan voorzien van energie. Als er dan ook nog geld voor wordt gevraagd, geeft dat aardig wat kortsluiting in mijn hoofd. Ondertussen weet ik dat alles bestaat uit energie; wij als mens, überhaupt alles wat voorkomt in de natuur en ook voorwerpen. Als je de intentie hebt om iets van energie te voorzien of te maken op basis van de energie die je voelt, gebeurt dat ook. Alles wat je zelf met je handen maakt, geef je automatisch al energie.
Ik besluit het beeldje van klei te kopen als herinnering aan deze ontmoeting (en het is een acceptabele prijs 😉). Robert voorziet het van extra energie, geeft er nog een boodschap bij in een taal waar ik werkelijk niets van versta (niet proberen te begrijpen Hester, maar gewoon voelen en binnen laten komen…) en geeft het aan mij mee. Fozzie staat nu te pronken op mijn werkbureau.
Terugkijkend op deze ontmoeting, ben ik volledig verbaasd over mijzelf. Ik reageerde totaal het tegenovergestelde van hoe ik ‘normaal’ zou reageren bij zulke ontmoetingen. Deze keer ging ik onbewust volledig op mijn gevoel af; het contact leggen, échte verbinding met elkaar maken en het toppunt komt nu; ik vroeg spontaan of ik hem mocht omhelzen als dank voor zijn mooie, oprechte boodschap en onze ontmoeting. Dat mocht. Ik teer nog wel even op deze fijne uitwisseling van zielsenergie…
IsabellE
Mijn eerdere ontmoeting met Isabelle was minstens zo intens. Op initiatief van Marjanne en Angela zoeken wij haar thuis op, voorafgaand aan ons bezoek aan de heksententoonstelling in Ter Apel en de Geselberg. Ik heb geen idee wie Isabelle is of wat ze doet, maar vertrouw op Marjanne en Angela (als er namelijk 2 dames goed op hun gevoel zijn afgestemd, zijn zij het wel).
Bij aankomst op ‘Hof van Brederode’ worden we hartelijk ontvangen door Isabelle en haar gezin. In het Kruidenhuis drinken we een door Isabelle zelf samengestelde kruidenthee. Het Kruidenhuis alleen al geeft mij een ontzettend positief en goed gevoel; zo’n plek waar je helemaal jezelf kunt zijn. Vervolgens geeft Isabelle ons een rondleiding door haar tuin. Op het eerste gezicht lijkt het één grote wildernis, waar hier en daar nog wat vorm is te ontdekken. Tot ze begint te vertellen; welke kruiden en planten er groeien, dat ze praktisch allemaal eetbaar zijn (haar man verwerkt ze in zijn vegetarische recepten). Ik dacht wel iets kennis van kruiden en planten te hebben, maar dat valt volledig in het niet bij de kennis van Isabelle. Wat echter nog veel meer indruk op mij maakt, is hoe ze luistert naar haar tuin; ze gaat af op wat een kruid of plant haar probeert duidelijk te maken. Popt een kruid op een andere plek op en doet die het daar veel beter? Dan mag ‘ie daar groeien. Niet in iedere tuin erg praktisch, maar op Hof van Brederode kan het, met mooi resultaat. Zo levert ze ook kruidenplanten aan de kruidentuin van Klooster ter Apel.
In haar tuin heeft Isabelle ook een ‘wiel’ gemaakt; een cirkel gevuld met kruiden en plantenvakken, afgeschermd met een hek eromheen en in- uitgangen gebaseerd op de maanstanden. Ze biedt ons aan er allemaal een keer in ons eigen tempo doorheen te lopen en te ervaren. Ik ga als eerste. Wat twijfelachtig loop ik er doorheen en probeer – veel te hard – bij mijn gevoel te komen. Ik word afgeleid door zwart-gele rupsjes op het Sint Jacobskruid, zie ze overal. Ze zijn van de Sint Jacobsvlinder, een rood-zwarte vlinder. Op de een of andere manier ben ik altijd geïntrigeerd door deze rupsen en vlinders. Voorzichtig loop ik door (stel je voor dat ik per ongeluk op een rups sta) en ietwat onwennig ga ik in het centrum van de cirkel staan. Ik heb de neiging om mijzelf vol open te zetten. Dat klinkt wat raar, maar ik bedoel om daar volledig aanwezig te zijn in het hier en nu met alles wie ik ben. Het lukt niet, nog steeds vind ik het moeilijk om volledig mezelf te zijn, ook al krijg ik hier de ruimte en zijn de dames verder gelopen om mij mijn eigen moment te gunnen.
Als ik mij weer aansluit bij de rest, vertel ik over de vele rupsjes die ik in het wiel zag. Isabelle ziet direct de connectie met de zwart-rode vlinder, het zwart-rood in mijn kleren van die dag en de betekenis ervan; het mannelijke en vrouwelijk en de balans die ik daarin aan het zoeken ben. Ze raakt me diep met haar beschrijving. Het is zo fijn om te voelen dat ik gezien word voor wie ik écht bent, ook al laat ik dat zelf nog niet erg aan de buitenwereld zien. En zo gaat de dag nog even door met speciale momenten voor mij (de balans tussen verstand en voelen komt ook voorbij), maar ook voor Marjanne en Angela. Isabelle is een vrouw die volledig zichzelf is met al haar talent om anderen in hun volledigheid te ‘zien’ en ze weet je op een liefdevolle en duidelijke manier jouw lessen van dat moment terug te geven. Bijzonder!
Hoe energie ook fysiek impact kan hebben
Na de ontmoetingen met Robert en Isabelle merk ik overduidelijk dat de positieve energie die mij dat geeft, er ook voor zorgt dat ik veel minder – tot geen – last meer heb van enkele fysieke klachten, die blijkbaar werden veroorzaakt door spanning. Héél fijn.