Wat een energieke dag! Vandaag ben ik op krachtplaatsenbezoek geweest met Theo Buijsrogge. Theo gebruikt de wichelroede om leylijnen op te sporen. Circa twee jaar terug heeft hij een boek uitgegeven over krachtplaatsen op de Michael-Apollo-lijn. Dat is een energie- of leylijn die dwars door Europa loopt; van Ierland, via Frankrijk, Italië en Griekenland naar Israël. Daarnaast staat er op zijn website een kaart van Nederland met daarop een indrukwekkende verzameling krachtplaatsen. Een mooi uitgangspunt als je eens een krachtplaats wilt bezoeken en ervaren.

Ik volg Theo al een tijdje via zijn nieuwsbrief en besloot contact op te nemen voor een kennismaking, nieuwsgierig als ik was naar het gebruik van een wichelroede en zijn ervaringen met energielijnen en krachtplaatsen. Hoe zou een ander de energie ervaren die ik op bepaalde plekken in mijn omgeving voel? Samen bezoeken we deze dag twee van de vijf ‘bergen’ rondom Markelo (Overijssel); de Markelose berg en de Dingspelerberg. Beide bergen – overigens niet meer dan heuvels – staan (nog) niet op de krachtplaatsenkaart van Theo. Ze trekken mij echter aan als een magneet. Ik ben dus benieuwd hoe Theo deze plekken ervaart.

Markelose berg

Onderaan de Markelose berg parkeren we de auto en gaan wandelend verder. Onderweg ontdekt Theo met zijn wichelroede al een energielijn onder een rij bomen. Een boom bestaande uit twee of meer stammen dicht bij elkaar, is vaak al een aanwijzing voor de aanwezigheid van een energielijn. Zulke bomen trekken altijd al wel mijn aandacht, maar hoe een eventuele energielijn dan loopt; géén idee. Ik mag de wichelroede uitproberen. Het gebruik van een wichelroede is hetzelfde principe als het gebruik van een pendel; het zijn beide hulpmiddelen die je gebruikt om je eigen onderbewuste te raadplegen. Door middel van kleine spierbewegingen die je onderbewuste veroorzaakt, beweegt de pendel of wichelroede.

Met pendelen ben ik bekend, toch merk ik dat ik bij het lopen met de wichelroede als vanzelf in mijn hoofd ga zitten; Hou ik de wichelroede wel goed vast? Ging hij nou naar rechts omdat ik hem schuinhield of was dat toch een beweging vanuit mijn onderbewuste? Pas eind van de dag, na nog een paar keer proberen, krijg ik het juiste gevoel een beetje te pakken. Oefening baart kunst, blijkt ook in dit geval.

Ondertussen staan we bovenop de Markelose berg, waar ook het provinciaalse verzetsmonument staat. Rond de herdenkingsperiode van WOII verzamelen hier nog altijd mensen, het is dus een beladen plek. Voor mij voelt deze plek heel vredig. Theo gaat met zijn wichelroede aan de slag en laat mij zien hoe de energielijnen lopen; onder andere van de oude berken tegenover het monument, naar het monument toe. Opvallend genoeg lopen ze precies langs de uiteinden van het monument. Verwonderd vraag ik hoe het toch kan dat er precies op krachtplaatsen of plekken waar energielijnen samenkomen, iets menselijks wordt neergezet. Dan moet er bij het plannen van zo’n monument toch over nagedacht zijn en zouden er mensen moeten zijn die kennis hebben van energielijnen? Waar vind ik die mensen dan? Het antwoord van Theo gaf me een nieuw inzicht; hij gelooft dat niet en is ervan overtuigd dat energielijnen zichzelf aanpassen aan de situatie, de Aarde is tenslotte een levend orgaan. Omdat bij het monument lange tijd veel mensen hier hun aandacht op gericht hebben met een intentie voor vrede, blijft er bij het monument een energetische indruk achter. De energie van de aarde vindt vervolgens een nieuw evenwicht, waarbij energiebanen door het monument stromen.

Dingspelerberg

Voor de Dingspelerberg geldt hetzelfde. Van oudsher is dit een plek waar recht werd gesproken (‘ding’ is in het Germaans een volksvergadering die recht kon spreken, vandaar Dingspelerberg). De huidige inrichting is nagebouwd, maar toont wel goed hoe dat ging; een cirkel met opening en tafel in het midden vanwaar recht werd gesproken. Het volk stond om de cirkel, achter de ding staan lindebomen. Ook hier verzamelde zich dus energie op een centrale plek. Theo ontdekt dat door elke van de drie lindebomen een energielijn naar de cirkel loopt. Voor mij voelt deze plek positief, maar wel wat zwaarder. Bij Theo komt een meer duidelijke boodschap naar voren middels de vraag ‘Wat wil je neerzetten?’. Opvallend genoeg voelen we beiden helemaal niets aan de voorkant van de berg, pas bij de ding zelf, wordt de energie duidelijk voelbaar.

We komen beiden tot de conclusie dat ons bezoek aan deze twee ‘bergen’ de moeite waard was en Theo gaat ze opnemen op de krachtplaatsenkaart.

De Hulpe, Herikerberg en Friezenberg

Voor een bezoek aan de overige bergen, De Hulpe en Herikerberg, was onvoldoende tijd, die komen op het to do-lijstje van Theo. De Friezenberg, de vijfde berg rond Markelo en mijn favoriete wandelgebied, staat reeds op zijn krachtplaatsenkaart. In de daarbij horende toelichting staat een verwijzing naar de tekst die ik ooit eerder schreef voor de krachtplaatsenkaart van PanSophia.

Oude Blasius kerk in Delden

In de middag bezoeken we samen de Oude Blasiuskerk in Delden. Theo is er uitgenodigd door Derk om te onderzoeken of en zo ja, waar energielijnen rond de kerk lopen. Een logische vraag; in het verleden werden kerken gebouwd op krachtplaatsen. Vaak was het al een energievolle plek, stond er een kapel of werden er rituelen gehouden. Kerken op zo’n plek bouwen was een manier om mensen mee te krijgen in het nieuwe (christelijke) geloof.

Het ontvangst met een kop thee door Derk en Hanny is hartelijk. Derk is nauw betrokken bij het in stand houden van de historische cultuur in Delden. Bijzonder is de klik tussen Hanny en mij; we ziens elkaars kracht en voelen direct de verbinding met elkaar. Met z’n allen brengen we een bezoek aan de Oude Blasiuskerk. Theo ontdekt er inderdaad energielijnen, die Derk vervolgens in kaart zal brengen om de lokale geschiedenis van de kerk aan te vullen. Binnenin de kerk trekt vooral een plafondschildering mijn aandacht. Het is een weergave van het Laatste oordeel; Christus die oordeelt over de doden, de hemel en hel en aartsengel Michael met een weegschaal. Het is – logischerwijs – een bijzonder christelijke voorstelling. Ik moet denken aan het boek van Hans Stolp (‘Wat gebeurt er als je doodgaat?’). Daarin beschrijft hij de verschillende levels waar je door heen gaat na je overlijden. Een beschrijving waar ik me zeer goed in kan vinden en die heel wat meedogender is dan de voorstelling in het christendom van de hemel en hel. Niet verrassend blijkt ook Hanny fan te zijn van de boeken van Hans Stolp.

Om af te sluiten waar ik deze tekst mee begon; wat een energieke dag! Het blijft heerlijk om op deze manier nieuwe mensen zoals Theo, Derk en Hanny te leren kennen. Ik krijg niet alleen energie van het bezoeken van krachtplekken, maar zeker ook van ontmoetingen zoals vandaag.

Nadere info

• Website van Theo met o.a. krachtplaatsenkaart van Nederland
• Mijn tekst over de Friezenberg op de website van PanSophia
• Een meer wetenschappelijke toelichting op krachtplaatsen en het gebruik van de wichelroede
• Meer info over de Oude Blasiuskerk in Delden
• Meer achtergrondinfo en wandelroute Markelose berg