Vrijdagmiddag. Mijn 1e stilteretraîte staat voor de deur. Geen idee wat me precies te wachten staat, behalve dat ik een weekend lang niets ‘mag’ zeggen. Mijn gevoel zegt dat dit een goede stap is en ik besluit het allemaal gewoon over mij heen te laten komen. Waar ik iets onbekends vroeger nogal spannend vond, ben ik nu opvallend rustig.
Ik parkeer de auto. De plek bestaat uit een oude katholieke kerk uit de 14e eeuw, een pastorie die is omgebouwd tot gastenverblijf, een woning met monumentenstatus, paardenwei en een in het oog springende oude, breed-vertakte kastanjeboom. Ik voel me er direct thuis. Het geheel ligt in Horssen, een gehucht in Gelderland met nog een aantal bijzonder oude huizen, mooi opgeknapt. Opvallend genoeg staan er wel 3 kerken (alle drie aan één straat met de toepasselijke straatnaam ‘Kerkpad’), waarvan echter alleen de protestantse kerk nog diensten verzorgt.
Bij binnenkomst van het gastenverblijf word ik hartelijk ontvangen door Anne-Marie, die samen met haar partner Werner de eigenaar is van deze mooie plek. In een kort gesprek maken we kennis en licht Anne-Marie een en ander toe. Ik ontvang een programma voor het hele weekend met toelichting over het stil zijn. Vanaf dan is Anne-Marie de enige die nog praat en op een rustige, heldere manier met af en toe wat humor, ons meeneemt in de oefeningen gedurende het weekend.
Onderweg naar mijn kamer voel ik me steeds meer op mijn plek en is het alsof vorige levens in kloosters en religieuze omgevingen weer naar boven komen; overal staan heiligenbeelden en engelenbeelden, niet over de top, maar wel nadrukkelijk aanwezig. Om zes uur krijgen we een eenvoudig, maar heerlijk diner voorgezet. We eten in stilte; dat is even wennen, eerst een beetje ongemakkelijk. Aan de andere kant is het heel fijn om geen beleefd praatje met je buurvrouw of buurman te hoeven maken. Langzaamaan begin ik te voelen wat in stilte zijn met me doet; ik blijf veel meer bij mezelf, bij mijn kern.
Tussen de maaltijden en oefensessies heb ik vrije tijd, bedoeld om vooral te lummelen op mijn kamer, in de woonkamer, te mediteren in de kerk of om te wandelen of fietsen; wat je wilt, overigens wel in stilte. Ook deelname aan de oefensessies is niet verplicht. Anne-Marie’s intentie is om je vooral thuis te voelen en je niet verplicht te voelen tot iets. In stilte zijn is de enige voorwaarde.
Tot en met de zondag draait het om yoga, mediteren, verdieping, mantra’s zingen, creatief bezig zijn en op vaste tijden eten. Alles in stilte. ‘Mijn’ plekje in de kerk, voorzien van zitzak, matje, zitkussen, bolster en hangkussen in de vorm van een nijlpaard (😊) is het hele weekend een fijne plek om gewoon te zijn. Op zeker moment realiseer ik me dat ik precies een plek heb gekozen tussen een beeld van Jezus die naar zijn hart wijst en Marie Madeleine met een groot houten kruis in haar armen. Voor mij persoonlijk een zeer symbolisch teken.
Had ik nou helemaal geen moeite met stil zijn het hele weekend? Nee, eerlijk gezegd niet. Ik kan prima op mezelf zijn en niets zeggen. Waar ik af en toe wel moeite mee had, was mijn ongeduld; iets willen doen, wat willen lezen, ideeën uitdenken… Dat was nou allemaal net niet de bedoeling.
Is een stilteretraîte een aanrader? Zeker, maar alleen als je je openstelt voor jezelf, als je niet bang bent voor eventuele emoties die loskomen. Want dat kan ook gebeuren. Het overkwam mij ook, totaal onverwachts tijdens een mantra zingen. Uberhaupt zingen in een groep is niet zo ‘mijn ding’ (alleen in de auto lukt prima). Meteen werd duidelijk waarom; ik werd weer geconfronteerd met mijn ‘thema’; mezelf niet uit durven spreken. Ik heb me overgegeven aan de heftige huilbui die volgde en kon daarna steeds overtuigender meezingen met het mantra. Het was me direct duidelijk hoe ontzettend helend dat is en ik ben erg dankbaar voor deze ervaring. Ook waren de yoga-oefeningen een goede reminder; ik besefte nogmaals dat yoga echt verlichting brengt in mijn altijd nogal gespannen lijf. Datzelfde weekend heb ik me weer ingeschreven voor een wekelijkse yoga-les.
Tot slot: een stilteretraîte is een geweldige vorm van zelfzorg, het kan enorm helend zijn en brengt je naar je kern. Het heeft mij geleerd nog meer rust in te bouwen in mijn leven, meer momenten te pakken om echt bij mezelf te zijn en minder te ‘moeten’. Mijn volgende stilteretraîte staat alweer gepland!