We zitten naast elkaar achter zijn bureau. Voor de mensen om ons heen lijkt het alsof iets op het beeldscherm ons bezig houdt. Dat is echter niet het geval, bij mij tenminste niet. Ik ben afgeleid door de vele gedachten die op dit moment door mijn hoofd tollen en die allemaal draaien om hem. Hoe wonderlijk is het dat ik nu weer zo iemand ontmoet? In hoeverre is híj zich bewust van mij? Hoe ga ik hierover met hem in gesprek? Moet ik dat überhaupt wel doen? Wat is in hemelsnaam de bedoeling van al die zielsontmoetingen in mijn leven? Want ook deze man naast mij is weer een zielscontact.
De signalen herken ik ondertussen. De vertrouwdheid, die al snel tussen ons ontstaat, sneller dan met andere mensen. Een vertrouwdheid die ook direct veel dieper gaat. Ik voel dat hij mij zal steunen, bijvallen en beschermen als dat nodig is. Net zoals ik dat – daarover bestaat geen twijfel – voor hem zal doen. Dan de herkenning, dat gevoel dat we elkaar al veel langer kennen, terwijl we elkaar een paar weken terug voor het eerst hebben ontmoet. Het in elkaars nabijheid willen zijn, omdat dat zo ongelooflijk goed en veilig voelt, zóveel energie geeft dat het bijna mijn drijfveer wordt om naar het werk te gaan. Een groot gemis voelen als we voor even niet bij elkaar in de buurt zijn, extremer dan bij andere mensen die dicht om mij heen staan. Elkaar bijna zonder woorden begrijpen, aanvullen en aanvoelen, alsof we twee handen op één buik zijn. Continu oogcontact met elkaar zoeken, alsof we pas weer in balans zijn als we de ander in de ogen hebben gekeken, zielscontact hebben gemaakt.
Het is zó fijn zo’n ontmoeting en – als het een man is – tegelijkertijd zó lastig. Het gevoel lijkt op verliefdheid, dat maakt het verwarrend voor hem, mij, onze omgeving. Gaandeweg groeit dit zielscontact, zeker als je elkaar regelmatig ziet. Er valt niets aan tegen te houden. Zeker, je kunt het ontkennen, uit de weg gaan, maar zo’n contact vergeet je nooit meer. Een zielscontact gaat vele malen dieper dan verliefdheid en is daardoor zoveel waardevoller. Het is een verrijking van je gevoelsleven, zó intens en zo moeilijk in woorden te vatten. Ja, het heeft alles te maken met liefde, maar dan zielsliefde. Een liefde en verbondheid die al in vele levens eerder is ontstaan en door een zielsontmoeting weer aangewakkerd wordt. De ziel – ieders ziel – hunkert naar dit soort contacten.
Waar ik de signalen ondertussen herken, is het de vraag in hoeverre hij zich bewust is van ons zielscontact. De signalen zullen hem met de tijd ook op gaan vallen, daar ben ik van overtuigd. De vraag in hoeverre hij er open voor zal staan, blijft vooralsnog onbeantwoord. Ik wacht af en probeer me niet volledig te verliezen in mijn gevoel voor deze hernieuwde zielsontmoeting.