Op dit moment volg ik een coachingsopleiding. Dat is intensief; doorlopend voer ik oefengesprekken met mijn mede-studenten en zij met mij. Wat het nog intensiever maakt is dat ik logischerwijs ook doorlopend met zelfreflectie bezig ben.

Tijdens de bijeenkomst vandaag kwam mijn helderziendheid aan bod, inclusief mijn terughoudendheid om dat te benoemen. De dag draaide om het inzetten van je intuïtie en het helder krijgen van de waarden die voor jou het belangrijkst zijn in het leven. Een voor mij belangrijke waarde is religie. Mijn oefenpartner vroeg daarop door. Ik probeerde uit te leggen dat religie voor mij niet draait om de bestaande religieuze dogma’s, maar dat ik geloof in het goddelijke van ieder mens; dat ieder mens veel meer potentie heeft dan hij of zij zich vaak realiseert. En dat ik een rol voor mijzelf zie in het samenbrengen van religie en spiritualiteit. Ik voegde toe dat ik daarover ook schrijf op mijn eigen website, waarop we bij Hilsondis uitkwamen. Mijn oefenpartner had goed opgelet tijdens de eerdere opleidingsbijeenkomsten; een goede coach vraagt dóór. Dat deed hij; “Wie is Hilsondis? Waarom gebruik je haar naam voor je website?” Enfin, op zeker moment moest ik wel uitleggen dat Hilsondis een zeer religieuze vrouw was en dat ik contact met haar had, terwijl ze toch echt al lang geleden overleden was. Ik voegde eraan toe dat ik kan communiceren met zielen, of ze nu overleden zijn of niet, om te eindigen met de opmerking; Eh… ik ben helderziend.”

Ik hoor het mezelf nog zeggen. Aan de ene kant voelde het goed, want dit is wie ik ben. Aan de andere kant dacht ik; “nu komt het, hij verklaart mij voor gek of nog erger.” Maar nee, niets van dat alles. Mijn oefenpartner was onder de indruk, vroeg nu vanuit oprechte belangstelling naar voorbeelden; ‘Wat zie je dan? Wat hoor je dan? Had je dat als kind al?” Op zeker moment kwam de docent erbij staan en hielp me op weg door terug te grijpen op reïncarnatie; “de tijd van heksenvervolgingen is al een tijdje voorbij, je bent nu vrij om te zeggen wat je voelt en opvangt. Tuurlijk zullen er mensen zijn die je niet begrijpen of hier niets mee kunnen, maar ze zullen je niet meer op de brandstapel gooien en je kunt je helderziendheid prima inzetten in je coachgesprekken als je eerst vraagt of mensen daar open voor staan.” Een zucht van verlichting van mijn kant volgde. Dat was fijn om te horen! Niet heel verrassend, want al eerder was me duidelijk gemaakt dat de oorzaak van het niet durven uitspreken van wat ik opving, wel eens terug kon gaan tot een vorig leven. Maar het feit dat ik nu blijkbaar openlijk durf en kan zeggen dat ik helderziend ben, is een opluchting en ook iets moois van deze tijd. Jaren terug kon dit niet zomaar. De meeste mensen stonden er nog niet open voor. Tuurlijk had je de New Age-beweging die ik machtig interessant vond. Aan de andere kant trof ik daar ook altijd mensen die ik al snel te ‘zweverig’ vond. De tijd lijkt nu aangebroken voor een soort nuchtere vorm van spiritualiteit. Door spiritueel bezig te zijn, ontwikkel je je zelfbewustzijn. Voeg daarbij dat steeds meer mensen niets (meer) hebben met de bestaande religies, maar wel zoeken naar een of andere vorm van zingeving en je komt precies uit bij waar ik graag als coach mijn focus op wil leggen; bewustwording, zingeving en sensitiviteit.

Dat geeft een berg hernieuwde energie!